កាលពី ព្រេងនាយ មាន តោ មួយ ក្បាល, អ្វី ក៏ មិន ខ្លាច, ខ្លាច តែ សំលេង មាន់ រងាវ។ រៀងរាល់ ពេល ឮ មាន់ រងាវ, វា ភ័យ ញ័រចំប្រប់, សរៀវ ដល់ ឆ្អឹង ខ្នង។ ថ្ងៃ មួយ វា បាន សារភាព ប្រាប់ ដំរី, ដំរី អស់ សំណើច ជា ខ្លាំង។
“សំលេង មាន់ រងាវ មិន អាច បង្ក អន្តរាយ ដល់ ឯង ទេ,” ដំរី និយាយ, “ឯង គិត ទៅ មើល!”
មួយ រំពេច នោះ, មូស មួយ ក្បាល ហើរ ឆ្វែល ក្បាល ដំរី។ ដំរី ភ័យ ស្លន់ស្លោរ ហើយ ស្រែក ហៅ តោ អោយ ជួយ ថា, “ជួយ អញ្ ផង! បើ វា ចូល ត្រចៀក អញ, អញ ច្បាស់ ជា ស្លាប់ មិន ខាន។” ដល់ វេន តោ សើច ទធាក់ជើង អុក គូថ នឹង ដី ម្ដង។
គំនិត ត្រិះរិះ៖ ប្រសិនបើ យើង អាច មើល ឃើញ ការភ័យខ្លាច របស់ ខ្លួនឯង ដូច ដែល យើង មើល ឃើញ ការភ័យខ្លាច របស់ អ្នក ដទៃ នោះ, ការភ័យខ្លាច ដែល យើង មាន គឺ សុទ្ធតែ ផ្ដេសផ្ដាស ទាំងអស់។
