វិន័យមួយទៀត ដើម្បីភាពចម្រើន គឺត្រូវទម្លាយព្រំដែនគំនិត, ដ្បិតអី កាលណាយើងកំណត់គំនិតយើងប៉ុនណា យើងគិតបានតែប៉ុននោះ, ហើយកាលណាយើងគិតបានប៉ុនណា យើងក៏មិនអាច ធ្វើអោយបានលើសពីនោះ។ សក្ដានុពលនៃជីវិតគ្មានព្រំដែន, កុំបណ្ដោយអោយខ្លួនឯង ស្ថិតលង់នៅក្នុងក្របខ័ណ្ឌ នៃទំនៀមទម្លាប់ និងប្រពៃណីណា ដែលជាឧបសគ្គប្រឆាំងនឹងការអភិវឌ្ឍខ្លួនឯង។
