ឧទាហរណ៍ មានមនុស្សម្នាក់ ពោលពាក្យសរសើរ ចំពោះថ្វីដៃ, រូបសម្រស់, ឬប្រគល់វត្ថុអ្វីមួយ ជូនដល់ខ្លួន ហើយខ្លួនបែរជា ប្រកែកបដិសេធ មិនព្រមទទួល ដោយនិយាយថា វាមិនសក្តិសម នឹងខ្លួន។ ឥរិយាបថនៃការឆ្លើយតបបែបនេះ ធ្វើអោយអ្នកដែលអោយនោះ មានការខកចិត្ត ហើយមានអារម្មណ៍ ខ្មាសខ្លួនឯង ដែលត្រូវគេបដិសធ។ បើសម្រាប់មនុស្សប្រកាន់ច្រើន គេអាចនឹងចាត់ទុកថា ទង្វើ ឬអំណោយរបស់គេ មានភាពល្អ មិនគ្រប់គ្រាន់ ទើបគេបដិសេធ។

ការបដិសេធពាក្យសរសើរ ឬអំណោយ គឺជាការបិទផ្លូវ ដល់ឱកាសនៃភាពរីកចម្រើន នៃទំនាក់ទំនង ទៅថ្ងៃក្រោយ។ ជាពិសេស, បើគេសរសើរថាខ្លួនស្អាត ហើយជាជាងនិយាយថាអរគុណ បែរជាបដិសេធថា ខ្លួនមិនស្អាតដូចគេនិយាយទេនោះ, គឺអាចមានន័យថា អ្នកនិយាយនោះ និយាយដោយចិត្តមិនស្មោះ ឬខ្វាក់ភ្នែក មើលមិនដឹងស្អាត ឬអាក្រក់។

ការបដិសេធពាក្យសរសើរ ឬអំណោយ [ស្របច្បាប់], ទោះនិយាយ ដោយកាយវិការទន់ភ្លន់យ៉ាងណា ក៏មិនមែនជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថា ខ្លួនជាមនុស្ស​ចេះដាក់ខ្លួននោះឡើយ។ តាមពិត ការបដិសេធបែបនេះ, ទោះមានចេតនា ឬអចេតនាក្តី, គឺគ្មានប្លែកអ្វី ពីការអួតអាង យ៉ាងទន់ភ្លន់ នៅក្នុងកែវភ្នែក របស់អ្នកអោយនោះដែរ។

ការចេះដាក់ខ្លួនពិតប្រាកដ គឺចេះទទួលយកអំណោយ ដោយការដឹងគុណ។ ទោះអ្នកមានចិត្តអល់អែកយ៉ាងណាក្តី, ចូរទទួលយកក្តីមុខញញឹម, ហើយសឹមរកឱកាស តបស្នងគេវិញ តាមរបៀបណាមួយ។ ដូច្នេះ បើគេសរសើរថាខ្លួនស្អាត, ពាក្យដែលល្អបំផុត សម្រាប់ឆ្លើយតប គឺ “អរគុណ” ពីព្រោះការបដិសេធ ចំពោះការសរសើររបស់គេ អាចមាននន័យថា គេខ្វាក់ភ្លីភ្លើ មើលមិនដឹងយ៉ាងម៉េច ហៅថាស្អាត ហើយក៏បង្ហាញអំពី ភាពនៃការខ្វះជំនឿចិត្ត ចំពោះខ្លួនឯងដែរ។ បើគេចេញថ្លៃបាយអោយ, ពាក្យដែលល្អបំផុត គឺ “អរគុណ” ពីព្រោះការបដិសេធ ចំពោះរឿងបែបនេះ គឺមានន័យថា ខ្លួនកំពុងតែច្រានចោល នូវទឹកចិត្តរាប់អានរបស់គេ, ហើយកំពុងតែអួតប្រាប់គេថា ខ្លួនគ្រាន់បើដែរ, ដូច្នេះមិនត្រូវការអ្នកណាដាក់ទានឡើយ។

យ៉ាងណាក្តី បើខ្លួនមិនមែនជាមនុស្សដាក់ខ្លួន ឬគ្រាន់តែធ្វើពុត យកគួរសម ដើម្បីអោយគេឃើញថា ខ្លួនចេះដាក់ខ្លួននោះ, ចង់ធ្វើម៉េចក៏បានដែរ, ជាពិសេសជាមួយខ្មែរ គឺងាយនឹងធ្វើអោយគេជឿណាស់។