ចាស់ៗខ្មែរជំនាន់មុន តែងទូន្មានយើង កុំឲ្យធ្វើអ្វីដោយប្រថុយប្រថានពេក ដើម្បីចៀសវាងការខកចិត្ត និងការបង់ខាតធំ ដោយនិយាយថា “អ្នកហ៊ានស្បែកដាច់ អ្នកខ្លាចស្បែករឹង”។

ដំបូន្មាននេះ គឺពិតជាល្អណាស់សម្រាប់ ការយករួចខ្លួន។ ប៉ុន្តែបើយើងសិក្សាអំពីប្រវត្តិសាស្ត្រឡើងវិញ យើងនឹងបានឃើញថា ទស្សនៈយករួចខ្លួននេះ គឺបានត្រឹមតែរក្សាជីវិត ឲ្យនៅរស់ប៉ុណ្ណោះ, ប៉ុន្តែមិនបានរស់នៅទេ។

ការរស់នៅ គឺជាការប្រថុយ, ជាការហ៊ានផ្សងព្រេងនឹងជីវិត, ហើយអ្នកដែលហ៊ានប្រថុយ រមែងបានជោគជ័យ ហើយកំណត់វាសនា របស់អ្នកដែលត្រឹមតែនៅរស់ ខ្លាចមុខ ខ្លាចក្រោយ។

ល្មមដល់ពេលយើង នាំគ្នារស់នៅម្តងសាកលមើលហើយ ក្រែងនឹងបានឃើញពន្លឺ អាចងើបមុខងើបមាត់នឹងគេ ក្រៅពីយកអង្គរវត្តទៅបង្អួត។