ម្នាក់មានឈើរមួយដុំ, នេះបើតាមការនិយាយប្រាប់
ភ្នក់ភ្លើងរបស់គេឆេះជិតរលត់អស់ ហើយត្រូវការថែមអុស
បុរសទីមួយ កាន់អុសទុក មិនព្រមពន្លែងដៃ
ដ្បិតអី គាត់សង្កេតឃើញមានមនុស្សស្បែកពណ៌ខ្មៅ ក្នុងចំណោម។
បុរសទីពីរ សម្លឹងមើលទៅម្ខាង ឃើញមនុស្សម្នាក់ដែលមិនមែនជាបរិស័ទនៃព្រះវិហាររបស់ខ្លួន
ហើយមិនព្រមដាក់ដុំឈើរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងភ្នក់ភ្លើង។
អ្នកទីបី អង្គុយក្នុងសម្លៀកបំពាក់ដាច់រហែក, គាត់ចងអាវដែលដាច់រយីរយ៉ៃរបស់គាត់ រួចគិតថា
មូលហេតុអី គាត់ត្រូវដាក់ឈើរបស់គាត់ដុត ដើម្បីកម្តៅអ្នកមានដ៏ខ្ជឹលច្រអូសនោះ?
អ្នកមាន អង្គុយស្ងៀម ហើយគិតដល់ទ្រព្យសម្បត្តិដែលគាត់មាននៅក្នុងឃ្លាំង
និងអំពីរបៀបដែលគាត់អាចរក្សាទុក នូវអ្វីដែលគាត់រកបានពីអ្នកក្រ ដែលគ្មានអ្វីការពារខ្លួន។
ទឹកមុខរបស់បុរសស្បែកខ្មៅ បង្ហាញពីការចង់សងសឹក, នៅខណៈដែលភ្នក់ភ្លើងខ្សោយទៅៗ
គាត់សម្លឹងឃើញនៅក្នុងដុំអុសរបស់គាត់នូវឧិកាសសម្រាប់សងសឹកដល់ជនស្បែកស។
បុរសចុងក្រោយនៃមនុស្សកំសត់មួយក្រុមនេះ ធ្វើតែរឿងអ្វីដែលខ្លួនយល់ថាចំណេញ
ដោយឲ្យអ្វីទៅអ្នកណាដែលបានឲ្យមកខ្លួនមុន។
ដុំឈើរបស់ពួកគេនៅអោបជាប់នៅក្នុងដៃដែលរឹងឆ្កឺត ក្រោយពេលស្លាប់
ហើយនេះហើយ គឺជាភស្តុតាងនៃអំពើបាបរបស់មនុស្ស,
គេមិនត្រូវបានបណ្តាលឲ្យស្លាប់ដោយសារធាតុត្រជាក់ខាងក្រៅទេ
គឺពួកគេបានស្លាប់បណ្តាលពីធាតុត្រជាក់ខាងក្នុង។
ដំបូន្មាននៃរឿងនេះ គឺយើងមិនត្រូវប្រកាន់រើសអើងនឹងទីទៃភាពឡើយ។ បើអ្នកទាំងនេះ បានគោរពផ្តល់ដល់ទីទៃភាព ពួកគេច្បាស់ជានៅរស់ ដោយការធ្វើសហកម្មនឹងគ្នា, គឺដាក់ដុំឈើរបស់ខ្លួន ម្តងមួយៗ ដើម្បីដុតកម្តៅទាំងអស់គ្នា។